Ponieważ w internecie jest dość mało informacji o zastosowaniu noktowizorów w astronomii, zbieram możliwie każdą opinię.
Swego czasu przeczytałem informację o możliwości zastosowania noktowizora w astronomii. Natrafiłem na wpis a później na stronę kolegi @midimariusz link
Poczytałem na cloudynights i zakupiłem noktowizor P8079HP A grade. Tylko noktowizor w jakości A grade nadaje się do obserwacji astronomicznych. Inne produkują słabe obrazy zawierające artefakty.
Następnie zamówiłem do niego oprawę z możliwością założenia filtrów 2″. Z przejściówką 2″/1.25″ można też stosować filtry 1.25″. Obserwacje z użyciem noktowizora to zupełnie inna bajka niż klasyczne obserwacje wizualne. Być może bajka nie akceptowalna dla części osób przyzwyczajonych do klasycznych obserwacji wizualnych.
Jednak stosując NV nawet w stosunkowo małej aperturze widać znacznie więcej niż klasycznie. Więcej, ale zupełnie inaczej. Nie chodzi mi tu o zielony kolor, a raczej o sposób prezentacji obrazu, jego zniekształcenia. Trzeba się do tego po prostu przyzwyczaić.
Kolega @midimariusz pięknie opisuje na swojej stronie zarówno budowę tego trójkaskadowego noktowizora pierwszej generacji jak i swoje obserwacje.
Cześć przednia noktowizora, od strony obiektywu:
Część tylna, od strony okularu:
NT po zainstalowaniu okularu:
Mariusz obserwuje zwykle pod znacznie ciemniejszym niebem niż moje. Ja obserwuję stosując NV w warunkach podmiejskiego zaświetlenia (mam wokół wielkie osiedle bloków, są tu również domy jednorodzinne i gospodarstwa, gdzie ludzie często palą po prostu śmieci). Wydaje mi się, że zastosowanie NV w takich warunkach daje po lepsze efekty. Udało mi się zaobserwować w czasie rzeczywistym obiekty nieosiągalne przy użyciu klasycznych metod.
Obiekty, które są dostępne w wizualu w takich warunkach, wyglądają inaczej, noktowizor zwykle wydobywa szczegóły, jakie są normalnie niedostępne.
Jednak prawdziwa uczta to zastosowanie filtra H-Alfa, ale o tym więcej będzie niżej.
Również stosowanie filtra OIII poprawia nieco obraz niektórych obiektów. Ale po zakupie H-Alfa 7 i 12 nm inne filtry poszły do pudła.
Różne filtry wąskopasmowe czy anty-light polution dają również efekty, ale ja skupiłem się na korzystaniu z filtrów H-Alfa.
W skład zestawu wchodzą:
1. Tuba noktowizora P8079HP
2. oprawa noktowizora z następującymi funkcjonalnościami:
a) nosek 2″ umożliwia podłączenie do teleskopu. W takim użyciu NV zachowuje jak okular około 26mm. Stosowałem ten układ z refraktorem 102/460 (najczęściej), Newtonem 200/1000, Taurusem 300/1500, SCT10 i innych.
NT podłączony do montażu.
A tu uzbrojony w obiektyw
b) wymiennie z noskiem 2″ jest przejściówka do podłączenia dowolnego obiektywu M42. Zwykle, aby podłączyć obiektyw, trzeba tu dodać pierścienie pośrednie M42 – zależy pewnie od obiektywu.
Noktowizor działa trochę jak kamera – im jaśniejszy obiektyw czy teleskop, tym jaśniejszy obraz.
Stosowałem różne obiektywy. Od 50mm/1.4 do 180mm/2.8 i inne ciemniejsze.
Największe wrażenie robiły na mnie obrazy z 50mm/1.4 oraz z 180/2.8.
Nosek 2″ umożliwia wkręcenie filtra 2″ oraz poprzez przejściówkę 2/1.25″ filtrów 1.25
do obu podstaw NV można dokręcić dovetail (na dołączonych zdjęciach widać po dwie dziurki na boku podstaw – to otwory nagwintowane pod dovetail) i wieszać zestaw na siodełku.
Uwagi praktyczne:
1. Nigdy nie podłączaj zasilania w ciągu dnia czy też w pokoju gdzie pali się światło. Zasilanie można podłączyć tylko i wyłącznie nocą lub w ciemni gdzie nie źródeł światła. W przeciwnym razie noktowizor zostanie zniszczony.
Jeśli słabe światło pali się w sąsiednim pokoju ale nie pada bezpośrednio na noktowizor powinno być OK.
2. Nigdy nie kieruj noktowizora na jasne światło, podobno może to zniszczyć NV.
3. Noktowizor nieźle sprawdza się w jasnych teleskopach, ale daje radę i w F10. Np mgławica w Orionie wygląda spektakularnie w SCT8 z filtrem H-Alfa.
4. Stosowałem filtry H-Alfa 7mm i 12mm. Pięknie wydobywają one obiekty świecące w wodorze jak Rozeta, California (jest olbrzymia!), Pacman, Ameryka, Serce i Dusza, Koń i Płomień i mnóstwo innych. Te obiekty obserwowałem ze swojego zaświetlonego podwórka a testowo, niektóre również przez okna dachowe czy też balkonowe.
Interesujące jest przeglądanie nieba i po prostu odkrywanie, że w H-Alfa świeci jakiś obszar, a następnie porównywanie jak to wygląda w wizualu. Pamiętam, że zdziwiłem się, jak mocno świeci dolny obszar Woźnicy.
Niektóre obiekty są rozległe jak California, Serce czy Dusza. Najlepiej obserwowało wyglądały w obiektywie 180mm/2.8. Także Rozeta wyglądała tu najlepiej.
Niektóre obiekty świecą bardzo słabo – można je wykryć jako zmianę natężenia światła w polu ekranu noktowizora.
5. Jeśli chodzi o obiektywy, to im jaśniejszy, tym lepiej. Niesamowicie wygląda niebo w obiektywie 50mm czy 180mm. Widać każdy śmieć na orbicie. Jako ciekawostkę dodam, że bawiłem się kiedyś, gdy byłem mocno przeziębiony w odnajdywanie galaktyk w Lwie z użyciem obiektywu 2.8/180 ale uwaga… przez zabrudzone po zimie okno dachowe. Okno było oczywiście zamknięte. Kilkanaście galaktyk zaliczyłem w ten sposób. Mam także obiektyw 200/3.3
6. Noktowizor sprawdza się również na łonie natury. Szkoda, że jest dość długi i ciężki, bo gdyby było inaczej można by było przerobić go na ‚czołówkę’ i trenować nocne biegi po lesie.
7. Należy go przechowywać w suchym i ciepłym miejscu, w przeciwnym wypadku degraduje się (wilgoć).
W tej chwili mamy w pełni funkcjonalny noktowizor, od razu gotowy do pracy.
Po odkręceniu obiektywu i nakręceniu noska 2″ możemy oglądać niebo w teleskopie.
Dwie przykładowe fotki wykonane przez okno balkonowe w czasie deszczu i przy mocnej mgle. Fotki wykonane telefonem z ręki. Obrazy w rzeczywistości są dużo lepsze.
Za stosunkowo nieduże pieniądze mamy całkiem przyzwoity sprzęt do różnych zastosowań.
